Een frisse lentedag

De deur blijft dicht

Arend is overleden. Zomaar opeens. Hij woonde alleen en was niet het type dat dagelijks gebeld en bezocht wilde worden. Wel had hij via wordfeut regelmatig contact met zijn dochter Nathalie. Want woordspelletjes spelen vond hij leuk en wordfeut biedt een goede mogelijkheid tot een spelletje spelen en daarbij toch wat contact hebben.  Op een mooie, frisse lentedag zoals ze later zelf zal zeggen, realiseert Nathalie zich dat ze wel erg lang moet wachten op zijn volgende wordfeutzet. Al twee dagen. Ze belt maar de telefoon beantwoordt hij niet. Samen met haar man Berend gaat Nathalie naar het huis van Arend waar hij sinds enkele maanden woont. Zijn auto staat voor de deur. Na het bellen aan de voordeur geen voetstappen te horen en de deur blijft gesloten. Ze hebben gelukkig een sleutel en met kloppend hart gaan ze naar binnen. Geen antwoord op hun roepen. In de slaapkamer treffen ze Arend op zijn bed aan. Geheel gekleed, met schoenen en al. Alsof hij slaapt maar met één een groot verschil: hij ademt niet.

Sporenonderzoek

Het is begin van de avond. Nathalie en Berend bellen de Huisartsenpost. Er komt vrij snel een arts die de dood constateert, waarschijnlijk natuurlijk opgetreden. Maar omdat het overlijden toch niet onder heldere omstandigheden plaatsvond wordt de politie ingeschakeld. Aan Nathalie en Berend wordt gevraagd het huis te verlaten om eventueel sporenonderzoek niet te bemoeilijken. Gelukkig is de conclusie dat het hier om een natuurlijke dood gaat snel getrokken. De papieren worden afgegeven. Politie en arts vertrekken en dan zijn Nathalie en Berend alleen in huis, samen met de overleden Arend.

Nathalie belt haar zus Tanja om haar op de hoogte stellen en om te overleggen.  Tanja en haar man Geert stappen meteen in de auto en zijn binnen het kwartier in het huis van hun vader. Ze bellen Alfine Uitvaarten. Tanja weet ons te vinden via haar buren die ons aanbevelen op grond van ervaring met onze dienstverlening een paar jaar geleden.

Diezelfde avond wordt Arend uit zijn huis gehaald. Zijn kinderen willen niet dat hij nog  een nacht alleen in zijn huis blijft. Hij wordt verzorgd en gekleed en gaat dan naar het rouwcentrum van het crematorium in de buurt.  Ook al kunnen ze er niks aan doen: het is voor hun moeilijk te verteren dat hun vader twee etmalen dood op bed heeft gelegen.

Vergrendeld

Het blijkt lastig om vrienden en kennissen van Arend op de hoogte te stellen van zijn overlijden. Zijn telefoon is vergrendeld, geen inloggegevens van de computer beschikbaar, geen adressenboekje te bespeuren.

De kinderen besluiten, ook wel noodgedwongen, het informeren van anderen maar even te laten voor wat het is. Het plotselinge overlijden valt ze rauw op het dak. Schuldgevoel dat het contact wat minder was dan misschien wenselijk, het gevoel dat het allemaal een boze droom is, de kleinkinderen die verdrietig zijn, wel of niet de erfenis aanvaarden en hoe de uitvaart vorm te geven, want van wensen van hun vader hieromtrent is niks bekend. Het komt allemaal voorbij.

 

Magnolia, camelia en blauwe hap

Het vormgeven van een mooi afscheid is in ieder geval gelukt. Een kleine plechtigheid met kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Prachtige magnolia en camelia uit eigen tuin. Beelden, muziek en herinneringen ophalen aan de hand van een soort quiz die een kleindochter heeft samengesteld. Veel lachen en veel huilen. Een ‘blauwe hap’ achteraf. (een blauwe hap is een Indonesische rijsttafel. Een ‘blauwe’ was vroeger de bijnaam voor iemand van Nederlands-Indische afkomst zo leer ik). Er is een beeld- en geluidsopname gemaakt. Zo kunnen mensen die de familie niet op de hoogte kon stellen eventueel nog de gelegenheid krijgen het afscheid achteraf mee te beleven.

Enkele weken later ontvang ik van Nathalie een kaartje. Ze schrijft onder meer

EEN MOOIE FRISSE LENTEDAG …
DE BOMEN ONTKNOPPEN,
EN DE VOGELS FLUITEN GEWOON DOOR …

Inmiddels hebben ze in de spullen van Arend een notitie gevonden over zijn levenseinde. Ze hebben veel gedaan op de manier waarop hij het voor ogen had. Dat biedt enige troost.  Maar zijn plotselinge overlijden moet nog een plekje krijgen.